ارتودنسی

ارتودنسی علم تصحیح روابط نامناسب فکی و درمان جفت شدن غلط دندان ها و ردیف کردن دندان های نامنظم می بشد که تشخیص، پیشگیری، تسیر و درمان آن توسط دندان پزشکان عمومی و در موارد پیچیده تر توسط متخصصین ارتودنسی عملی می گردد.

اکلوژن عبارت است از روابط و قرارگیری صحیح بین دندان ها و فکین، که به موارد غیرطبیعی آن، مال اکلوژن گفته می شود.

بهترین سن برای اردتودنسی کودکان چه سنی است؟

بهترین زمان در حالت کلی ،در دوران کودکی است، اما بزرگسالان هم قادر به انجام ارتودنسی هستند و در سنین بالاتر هم این کار را انجام میدهند سن اهمیت کمتری، نسبت به داشتن تعداد مناسب دندان ها دارد. در کودکان ، باید صبر کرد تا تعداد کافی و مناسبی از دندان ها در بیایند و بعد شروع به درمان ارتودنسی کرد پس به طور طبیعی و معمول بهترین زمان برای شروع به مراقبت های مربوط به زیبایی و نظم دندان ها یا همان ارتودنسی که بهترین و بالاترین نتیجه مثبت را خواهد داشت؛ گفتنی است زمان آغاز دیده شدن بی نظمی در دندان هاست که همان زمان ریخته شدن دندان های شیری و اتمام رشد دندان های دائمی است.

سازمان دندانپزشکان آمریکا بهترین زمان برای معاینات دندان پزشکی را سن 7 سالگی و بهترین زمان برای آغاز ارتودنسی البته بعد از تشخیص به نیاز 8-9 سالگی می دانند چرا که در این سن طیف رشد مجدد و تغییرات دندان ها قابل تشخیص است و اگر مشکلی در شکل دندان ها و یا حتی سلامت آنها وجود داشته باشد در بهترین زمان تشخیص داده می شود.

در این سنین به دلیل شروع رشد دندان های آسیاب بزرگ دندانپزشک توانایی ارزیابی حالات و فرم بندی دندان ها را دارد و به راحتی می تواند تشخیص دهد که فک بالا و پایین در چه زاویه ای نسبت به عقب و جلو بودن قرار خواهند گرفت.

نظر کلی دندانپزشکان ایران و کشورهای اروپایی و آمریکایی بر این است که حداکثر فرصت زمانی تا 10 و تعداد معدودی تا 12 سال است و بعد از آن نتیجه دلخواه به راحتی حاصل نمی شود و بعد از این سنین رشد دندان ها و فک تا حد بالایی کامل شده اند.

زمان رویش و ریزش دندانهای شیری و دائمی

رویش دندان ها یک پدیده فیزیولوژیک است که معمولا از سن 6 ماهگی اغاز می شود. رویش دندان به معنی حرکت دندان از محل جوانه دندانی در داخل حفره آرواره و رسیدن به محل طبیعی خود در حفره دهان می باشد.

بیرون آمدن دندان ها در کودکان با مشکلاتی از قبیل افزایش بزاق، خارش و سوزش لثه ها، تورم و قرمزی لثه ها و بدنبال آن گاه با کاهش اشتها، اسهال، بی قراری و تب همراه است.